INSPIRACJE  –  ROZMOWY Z T.  –  PIERWSZA

– Jesteś wciąż, mimo wieku, osobą aktywną. Wykładasz, szkolisz, masz swoje pasje. Skąd w Tobie tyle energii?

– To pewnie geny, biologia po prostu.

– Ta wewnętrzna siła napędowa? Czyż tak?

– Z pewnością.

-Skąd czerpiesz inspiracje, gdy tworzysz obrazy, wiersze?

– To może być rozmowa, jakiś pejzaż, spacer, lektura, film.

– A dobre relacje z ludźmi?

– Też. Uświadomiłem sobie, ze każdy z nas ma swój czas. I nikt nie wie, w którym momencie on się skończy.

– Spieszysz się?

– Nie potrafię trwać i czekać na to, co nieuniknione, trwoniąc chwile, które można przecież wypełnić ciekawymi zdarzeniami, szukając inspiracji do działania. Czasami mogą to być drobiazgi, małe rzeczy.

– A ludzie?

– Z pewnością kontakt z drugim człowiekiem, wsłuchanie się w jego niepowtarzalne „ja”, czasami bardzo ukryte, nieśmiałe i delikatne, schowane pod maską codzienności i powierzchowności, bywa inspirujący.

– A codzienność?

– Trzeba w ludziach dostrzegać to, co w nich najlepsze. Nie luki, niedoskonałości lecz talenty, dobre strony i to w czym są najlepsi. Uśmiech, szacunek. Ta prosta prawda pozwoli funkcjonować nam w lepszym, bardziej przyjaznym świecie. Dobre słowo potrzebne jest każdemu człowiekowi.

-Nad czym teraz pracujesz ?

-Szukam pomysłów na obrazy w dużych formatach, parę szkiców już jest przygotowanych,

pracuję też nad szkoleniami.

-Powodzenia.

-Dziękuję. 

Cdn.