1 Przemawia przeze mnie próżność… Każdy lubi pochwały. Ja też. Ale czy to próżność? Spotkałam na fb posty typu: przepraszam, że się pochwalę, wybaczcie mi to… ale dostałem (dostałam) nagrodę, wyróżnienie… Umniejszamy swoje zasługi, jakbyśmy się wstydzili, że coś potrafimy lepiej, mądrzej, niż inni. W kręgach, gdzie najlepiej być przeciętnym, lepiej się nie chwalić. Boimy się być może zazdrości, co (jak znam życie) jest częstym doświadczeniem. Na zapas wiemy, że zaraz wytkną nam niedoskonałość, niekompetencję… że jesteśmy złymi rodzicami, dziećmi, pracownikami. Wolimy skrywać się w przeciętności, nie cenimy w sobie talentów i bycia „nietuzinkowym”, twórczym człowiekiem. Może to złe doświadczenia z dzieciństwa i czasów szkolnych, związane min. z poczuciem niesprawiedliwego oceniania (np. nie byliśmy dzieckiem prominentnej osoby), a może rodzice ustawili zbyt wysoko poprzeczkę wymagań, którym nie byliśmy w stanie sprostać. Syndrom prymusa i nieudacznika ciągnie się za dzieckiem, czasami przez całe dorosłe życie. Wiele razy pisałam rekomendacje i wnioski […]
