Archiwum dnia: 6 marca 2018


4
Od zawsze mamy do czynienia ze zjawiskiem, które z ogromną mocą występuje w małych społecznościach, gdzie wszyscy się znają. Zasada działania jest niezwykle prosta. Istnieje grupa ludzi, która ustala pewne zasady i każde odstępstwo tępione jest z całą surowością. Do wspomnianej grupy należą osoby, które zawsze wszystko wiedzą najlepiej i tworzą kryteria oceny postaw i zachowań. Dzieci od najwcześniejszego dzieciństwa wychowywane są w myśl zasady; Należy zachowywać się odpowiednio, bo: „Co ludzie powiedzą”. Młodzież krytykowana szczególnie mocno za każdy przejaw buntu, czy próby podkreślania prawa do bycia sobą. W takim środowisku nie ma miejsca na indywidualności, na kreatywność, bo nie przystają one do uświęconej tradycją rzeczywistości. Życie płynie jak szeroko rozlana, płytka i nudna rzeka. Dzień podobny jest do dnia. Wszyscy członkowie społeczności trwają w tej swoistej szczęśliwości, na pozór zadowoleni ze swojego życia. Na pozór, bo pod tą płytką powierzchnią kotłują się przeróżne prądy starannie ukrywane przed ogółem. Tu […]

Marzena Marczyk, Co ludzie powiedzą?


4
Pochmurny grudniowy dzień. Wracam ze spotkania służbowego. Po drodze mijam znajomych i mam chwilę na refleksje. Kilka kroków przede mną rozpoznaję pana Henryka, który wraca zapewne z codziennych zakupów. Jeszcze kilka lat temu śpieszył się do pracy, a w czasie wolnym widywałam go z żoną na spacerze. Od pewnego czasu odbywa długie, samotne spacery. Nie ma już przy nim uśmiechniętej towarzyszki życia. Kiedy zbliża się czas wieczerzy wigilijnej nikt nie chce być przy stole sam. Jednak przy dzieleniu się opłatkiem, w blasku wigilijnej świecy, oczy zaszklą się szczególnie, a puste miejsce przy stole jednoznacznie odpowie, kogo zabrakło wśród najbliższych. Kiedyś wysłuchałam wspomnień, które mnie poruszyły. Były o determinacji w walce z chorobą żony, o tęsknocie i o nadziei. Jakże często, zagonieni i zapatrzeni w swoje sprawy i troski, w ciszy mijamy naszych sąsiadów i znajomych, bo nie mamy czasu, by poświęcić im chwilę. Wiemy jedynie, że zostali sami, ale nie […]

Bogumiła Sarnowska, Nadzieja budzi się wiosną


Szczyt techniki – niedościgniony wzór Super szybki – nie było szybszego 30-40 lat temu wywoływał zachwyt Każdy marzył żeby zobaczyć go z bliska, ba! Może nawet nim polecieć! Concorde! Bezpieczny – nawet dziś – rozbił się tylko raz, nie z własnej winy, – bo inny samolot zgubił na pasie startowym ostrą część. To go zabiło – plus ekologia. Ostatni lot kosztował – bagatela 8 tysięcy funtów za bilet z Londynu to Nowego Yorku i z powrotem w 3.5 godziny w jedną stronę! Prawdziwa legenda – ona nie umiera nigdy! Staje się może bardziej dostępna dla gawiedzi w … muzeum

Adam Wojewódzki, Legenda



DLACZEGO piszemy Pisanie zastępuje rozmowę, kiedy wydaje się, że nikt nas nie słucha. Wtedy, kiedy ktoś każe milczeć w czasie obiadu i kwituje twoje słowa ignorancją . Komu można powiedzieć o tęsknocie, gdy to nie jest w danej chwili zrozumiałe i ma na talerzu gotowy rosół z makaronem. Ty go nie masz, musisz walczyć o kęsek uwagi, by można zaśpiewać, nawet bez poczucia rytmu. Ideały włożone między bajki na papier wyglądają wiarygodnie, nie zanikają tak szybko, można wrócić do poprzedniej strony lub pisać dalej. Teraz klawiaturą, bo pióra wyszły z mody. Zeszyty zapisanych słów, w znanym tylko mam szyfrze przywołują wspomnienia, skrywane tajemnice. Nikt nie przeczyta koślawego pisma , które pośpiesznie spisywało myśli. wtedy dla nas najważniejsze. Bo pisanie jest lekarstwem na samotność, dzieleniem na miłość, konfesjonałem na grzech, prawem głosu kiedy go brak. Powierzamy pisaniu swój wolny czas, nawet kradniemy z innych stron. Satysfakcja jest, gdy ktoś przeczyta niepokorne […]

Teresa Kopeć, Dlaczego piszemy?